هنگامی که بانک یا موسسه مالی به یک کسب و کار وام میدهد یا قراردادی با آن میبندد چنانچه آن کسب و کار نکول کند، موسسه اعتباردهنده دچار زیان ناشی از نکول (Loss Given Default) شده است.
از نظر بانک تسویه حسابهای بینالمللی (Bank for International Settlements-BIS)، نکول یک وامگیرنده زمانی اتفاق میافتد که یکی از دو وضعیت زیر به وجود آید:- از بازپرداخت بدهی بیش از 90 روز گذشته باشد.- وامگیرنده در حال ورشکستگی باشد.برای محاسبه زیان ناشی از نکول (LGD)، مقدار زیان واقعی با زیان محتمل در زمان نکول مقایسه میشود. در اغلب موارد LGD، پس از بررسی پورتفوی داخلی بانک و با استفاده از زیان تجمعی و زیان مواجه شده، تعیین میگردد. بانکها و سایر موسسات مالی، زیان اعتباری را با تحلیل نکول وام انجام میدهند. اندازهگیری مقدار زیان، نیازمند تحلیل چندین متغیر است که میتواند پیچیده باشد. تحلیلگر برای محاسبه LGD، نیازمند متغیرهای گیرنده تسهیلات به همراه اطلاعات تمام تسهیلات صادر شده از سوی بانک به او است.در یک نگاه اجمالی، انواع زیانهای تحمیل شده به اعتباردهنده درصورت نکول بدهکار را میتوان در سه دسته زیر قرارداد:- از دست دادن اصل مبلغ اعتبار داده شده- هزینههای مترتب بر وامهای غیر جاری- هزینههای وصول مطالبات
به عنوان مثال فرض کنید بانک الف 2 میلیون دلار به شرکت XYZ قرض میدهد، و شرکت مذکور نکول میکند. مقدار زیان بانک الف، لزوما 2 میلیون دلار نیست؛ زیرا با درنظر گرفتن عوامل دیگر، مانند داشتن وثیقه از شرکت و یا پیگیری از طریق دادگاه، ممکن است میزان زیان نهایی کمتر از 2 میلیون باشد. البته چنانچه در ابتدای قرارداد گیرنده وام نکول کند، به دلیل وجود هزینههای وصول مطالبات، ممکن است مبلغ زیان به بیش از 2 میلیون نیز برسد.
LGD و چرخه اقتصادی میزان LGD با چرخه اقتصادی متغیر است. به همین دلیل LGD به صورت های زیرتعریف میشود:- LGD سیکلی یا ادواریLGD سیکلی براساس دادههای اخیر محاسبه میشود و مقدار آن به چرخه اقتصادی وابسته است.- LGD بلند مدتنشاندهنده میانگین بلند مدت LGD بوده و مربوط به سناریوی غیر دورهای است که به زمان LGD محاسبه شده، وابسته نیست.- LGD رکود اقتصادینشاندهنده LGD در بدترین زمان اقتصادی است. براساس بال2، LGD باید شرایط بد اقتصادی را منعکس کند تا بتواند ریسکهای مرتبط را مورد بررسی قرار دهد. برای شرایطی که انتظار میرود، زیان اعتباری برای دارایی مربوطه بیشتر از میانگین است، بانک باید از LGD رکود اقتصادی استفاده کند.
روشهای برآورد LGDچهار تکنیک برای برآورد LGD در زیر به طور مختصر ذکر شده است:- LGD بازار: با استفاده از قیمت بازار اوراق نکول یافته.- LGD وصول مطالبات: با استفاده از جریانهای نقدی برای وصول مطالبات.- LGD ناخالص: برپایه ارزش واقعی ریسک بالقوه در زمان بروز نکول.- LGD آماری: با استفاده از رگرسیون روی LGDهای تاریخی و ویژگیهای مرکزی.معمولا پیشنهاد میشود بانکها از رویکرد LGD ناخالص یا LGD بازار، برای برآورد اقلام منقول و تهاتر شده استفاده نمایند. درحالیکه LGD وصول مطالبات، برای اقلام غیر منقول و بدون بازار مورد استفاده قرار میگیرند.
LGD ناخالصروشهای زیادی برای محاسبه LGD وجود دارد که از میان آنها، بسیاری از تحلیلگران و حسابداران علاقه زیادی به محاسبه LGD ناخالص دارند. یکی از دلایل اصلی اقبال این روش، نیازمند آن به دادههای ورودی کمتر نسبت به سایر روشها است. بهطور خاص در روش محاسبه LGD ناخالص نیازی به دانستن ارزش اولیه وثیقه نیست. به عنوان نمونه، فرض کنید فردی تقاضای وام مسکن دارد و پس از تخصیص اعتبار، متقاضی در بازپرداخت تعهدات خود نکول کرده و دچار 200،000 دلار بدهی در وام خود شود و بانک با فروش وثیقه بتواند 160،000 دلار به دست آورد. در اینصورت LGD برابر با مقدار زیر خواهد بود.
منابع
1. De Servigny, Arnaud, Olivier Renault, and Arnaud de Servigny. "Measuring and managing credit risk." (2004).
2. Peter, Christian. "Estimating Loss Given Default—Experiences from Banking Practice." In The Basel II Risk Parameters, pp. 143-175. Springer, Berlin, Heidelberg, 2006.
3. Leow, Mindy, and Christophe Mues. "Predicting loss given default (LGD) for residential mortgage loans: A two-stage model and empirical evidence for UK bank data." International Journal of Forecasting 28, no. 1 (2012): 183-195.